DİLEK HOKKAÖMEROĞLU: İNSAN VE YAŞAM DİLİ

   İnsanoğlu o kadar arsız ve doyumsuz ki..!
Yaşam felsefesinin koyu rengini çalmış herkes..Dört mevsim yaşıyorken hayatı suskunlukların dilinde kayboluyor insan.Pes etmişlik kırılmışlıklarla süslemiş yaşamı..Okyanusun derinlerinde kayboluyor mavilirk..İnsan kendi rengini kaybeder oldu.Anlamsız düzensiz kocaman bir gölge misali yürüyüp geçiyor kendi hayatının üzerine ayak izlerini bırakarak..
Samimiyetsiz bir çok cümle kuruyor insan yaşama dair..
Ne yapalım yalnızlığımıza bile şükreder olduk şu günlerde.Şaşkın bakışlar arasında  kayıp gidiyor umutlarımız..
Yaşama arzumuz nerede?
Her gün bitirirken günü kendimize söz vermiyor muyuz yarın daha güzel olacak..!
Kim inanır ki..Kendimize söylediğimiz bu yalanlara avuturken kendimizi..
Merhabanın sıcak sesinde gülüş lerimize  yerleştirdiğimiz o çocuk sevinçlerimiz kayboluyor birer birer..
Konuşan bir suskunluk çaresiz bir sessizlik var yaşam sevinçlerimizde
Kime sorsan bin ah işitiyorsun..
Ruhumuzun derinlerinde  güne ait anılar biriktirmiş benliğimiz silinmez izlerinde gözyaşı olup düşmüyor mu avuçlarımıza..
Dört duvar yalnızlığımızda düşler büyütüyoruz ..
Sustum ve sadece dinliyorum..
Sesler o kadar çok ki.
Kendi sesimi duyamıyorum..
Kimin umurunda herkes kendi derdine düşmüşken
Düşeni kaldırmak zordur aslında.
Çok yorgunum hayata yaşama nefes almaya bile mecalsizim aslında..
Ne çok dilekler biriktirmişiz yıldızlara ne çok anlamlar yüklemişiz hayata.
Sevdiklerimizle var olma savaşında nedir bu hayatın  bize ettikleri..
Alfabedeki bütün harfleri tükettim cümlelerimde  bir eksiklik nokta sonrası kocaman boşluk..
Şarap misali kadınlar doldurdum dizelerime sonrası yalnızlıkları bir bir dileklerimi saydım  kimin umrunda..!

Büyümek ne kötü şeymiş anne! 
Kızıyorum şimdi sana, 
Bile bile neden ninni söyledin 
''Uyusun da büyüsün” diye? 

 Demiştim bir şiirimde...Olmadı büyüdük işte..
Kör sağır dilsiz bir yüreğim var şimdilerde..
Bu şikayet değil kimseye sadece kalemimden döküldüler sessizce..
Çığlık çığlık düş'er büyütüyorum ve gülümsüyorum bir gün mutlaka..!

Yaşam gitme kalma sırası bir teselli değil mi aslında..

ederi ne idi bu yaşananların
ruzgarı örttüm üstümee..



Sevgilerimle kalın.


DİLEK HOKKAÖMEROĞLU