Mine Sarmış : GİZLİ ÖZNE GİBİ HAYAT.

 GİZLİ ÖZNE GİBİ HAYAT.

Öznesiz cümleler kurarken, belki de yüklemini kaybetmiş bir hikayeyi saklıyordu hayat...

Zaman hayli acımasız, bir yol tutturmuş gidiyordu bitmeyen hızıyla.

Anlaşılmak cümleye ait bir sıfatın gizli öznesiydi belkide. Oysa ki ne çok sessiz harf varmış kurallara uymayan. Sesli harflerin hakkına girmiş, notalara bile müebbetlik hüküm giydirmiş. Söyleme demiş üstelik o şarkıyı.

Susarak şarkı söylemek...

Dilsiz cümlelerin, hakimin kalem kırmasını bekleyen  okunmamış kitabıydı sanki.

Ezber bozan Alfabenin, gizli öznelerine saklanan Aşk masumiyetinde ve mahkûmiyetinde. Zaman bazen en keskin zehir, bazen de en şifalı ilaç olurken,

gökyüzüne yollanıyordu sessiz şarkının notaları. Kaybolmasın diye de uçurtmanın yamalı kuyruğuna takılmıştı Umut. Belki bir kuşun kanadına takılıp nergiz tarlalarına konup ötebilsin ve o şarkıyı soyleyebilsin diye.

Kendi çabasına malik kılınan, cümle Âlemin gizli öznesi kaderdi oysa ki.

__Mine Sarmış